Yeni yıl eylül ayında başlar sanki benim için…
Belirlenen hedefler, farklı alışkanlıklar…
Yeni bir iş, yeni bir dönem ya da yeni bir okul demek…
Öncelikle okula yeni başlayan miniklerimizi tebrik ediyorum. Onlar için çok büyük bir adım bu. Tabi siz anne babalar için de öyle.
Ancak maalesef okula başlamak her zaman kolay bir süreç olmuyor. Bu noktada yaşanılan bazı sorunlardan bahsetmek istiyorum bende. Okulun başında veya başladıktan sonra çocuklarda okulun reddi gözlemlenebilir. Bu duruma dikkat edilmemesi ise okul fobisine yol açabilmektedir.
Okul fobisi çocuğun okula gitmek istememesi, bunun için direnç göstermesi olarak tanımlanabilir. Genellikle okul saatinin yaklaşmasıyla beraber, okula gönderileceklerini hissetmeleriyle bir huzursuzluk hali, ağlama, terleme, baş veya mide ağrısı, kusma vb… ile kendini gösterebilir. Tabi bu durumda velilerde ne yapmaları gerektiği konusunda kararsız kalabilmektedirler. Diğer problemlerde de olduğu gibi her çocuğa uygun olabilecek tek bir çözüm olmadığını belirtmek isterim. Ancak benim görüşüm öncelikle sebebin doğru teşhis edilmesidir. Çünkü okul fobisinin altında birçok farklı sebep yatabilir. Örneğin çocuk evde gördüğü ilgiyi okulda göremeyebilir, öğretmenini çok otoriter bulabilir, arkadaşlarıyla ilgili bir sorun yaşamış veya arkadaş edinememiş olabilir. Aile içinde yaşanan bir sorunun stresini yaşıyor olabilir. Okul sevisini sevmiyor olabilir. Okulda yapılan çalışmalarda başaramama endişesi hissediyor olabilir. Anneyi kaybetme korkusu yaşıyor olabilir.
Bunların dışında ise,özellikle anasınıflarında benim en çok karşılaştığım sorun anneye fazla bağlılık oluyor. Çocuk anneden ayrılma tereddütünü yaşarken çoğu zaman aynı tereddütü annenin de yaşadığını görüyoruz. Tereddüt yaşıyor olabilirsiniz ancak bunu çocuğunuza belli ederek okula gitmesini istemek onda zaten var olan güvensizliği pekiştirmek demek olacaktır. Bu noktada anne önce kendi endişesini kontrol altına almaya çalışmalıdır.
Bir başka sık karşılaşılan sorun ise yeni gelen bir kardeşin ardından evde hem küçük bebekle hem de çocukla idare edemeyen annelerin çoğunun; bebeğin doğumunun hemen ardından çocuğu kreşe başlatmasıdır. Bu noktada:
“Ama bebekle ilgilendikçe o daha çok ilgi istiyor, kardeşini kıskanıyor kendime hiç vakit ayıramıyorum, onunla da çok ilgilenemeyince canı sıkılıyor.” dediğinizi duyar gibiyim. Haklısınız da belki ancak yeni gelen kardeşten sonra zaten artık daha az sevileceğim, o benim yerimi alacak korkuları yaşayan çocuğunuzu evden uzaklaştırdığınızda bu korkuların artmasına ve çocuğun okula uyum sağlayamamasına neden olacaksınızdır. Çocuğunuzun bu sene okula başlamasına dair bir düşünceniz var ise henüz hamileyken onu okulla tanıştırmalı ve kardeşten önce okula uyum sürecini geçirmiş olması sağlanmalıdır.
Genel olarak değerlendirmemiz gerekirse okul fobisi yaşayan çocuğunuzla aranızda herhangi bir engel olmayacak şekilde, konuşmalı onu dinlemeli ve bu korkusu hakkında ondan bilgi edinmelisiniz. Bu konuyla ilgili çocuğunuzun okulunda öğretmeni, okul rehber öğretmeni veya psikoloğu ile işbirliği yapabilirsiniz. Bu tarz problemlerde işbirliğinin önemini vurgulamak isterim. Bu tarz sorunlarda araştırmadan çocuğu okuldan almak onun bütün hayatını etkileyebilir. Bu şekilde yetişen çocuklar daha sonra karşılaştıkları sorunlardan da kaçma davranışı göstermeye çalışacaktır. Çocuğunuzun çözüm odaklı bir birey olarak yetişmesini istiyorsanız sorunlar karşısında nasıl davranacağı konusunda örnek olmalı ve sebeplerini işbirliği içinde çözümlemelisiniz.
Güzel bir hafta geçirmenizi dilerim Sevgiyle kalın…